یا مهدی

بارها و بارها از حضرت آیت الله بهجت سوال کردند که خودسازی را از کجا آغاز کنیم نقطه شروع حرکت عرفانی کجاست؟ ایشان پاسخ می‌دادند، نقطه آغاز، عمل کردن به همان چیزهایی است که می‌دانید.

در دستورالعمل‌های سلوکی که از ایشان صادر شده دائماً به “عمل کردن به آنچه می‌دانیم” ، “ترک معصیت"، “حالت توجه در نماز"، ” قرائت قرآن و ادعیه"، ” همنشینی با صلحا” تاکید شده است. در آن توصیه همیشگی ایشان یعنی عمل کردن به آنچه می‌دانیم همه چیز نهفته است. آری یک حرف است، همه چیز در همان یک حرف پنهان می‌باشد، همان یک حرف یک عمر علم و عمل ما را نورباران می‌کند.

 در اینجا چند دستورالعمل اخلاقی و عرفانی ایشان را عیناً نقل می‌کنیم که معمولاً بر محور همان یک حرف گره گشا و زندگی ساز است.

 دستورالعمل اول

 آقایانی که طالب مواعظ هستند، از ایشان سوال می‌شود آیا به مواعظی که تا حال شنیده‌اید عمل کرده‌اید یا نه ؟ آیا می‌دانید که هر کس به معلومات خود عمل کرد خداوند، مجهولات او را معلوم می‌فرماید؟آیا عمل به معلومات_اختیارا_ ننماید، شایسته است توقع زیادتی معلومات؟ آیا باید دعوت به حق از طریق لسان باشد؟ آیا نفرموده با اعمال خودتان دعوت به حق بنمایید؟ آیا طریق تعلیم را باید یاد بدهیم یا آن را یاد بگیریم ؟ 

جواب این سوال‌ها از قرآن کریم” والذین جاهدو فینا لنهدینهم سبنا"(سوره عنکبوت، آیه ۶۹) کسانی که در راه ما بکوشند مسلماً آنان را به راههای خود هدایت می‌کنیم . 

از کلام معصوم “من عمل بما علم ورست الله علم ما لم یعلم و من عمل ب ما علم کوفی مالم یعلم”

امام صادق فرمود: هر کس به آنچه می‌داند عمل کند خداوند او را از اموری که نمی‌داند آگاه می‌گرداند( بحارالانوار،جلد ۷۸ ، صفحه ۱۸۹)

هر کس به آنچه می‌داند عمل کند از آنچه نمی‌داند کفایت می‌شود (وسایل الشیعه، جلد ۲۷، صفحه ۱۶۴)