یا مهدی

ایمان زاینده یعنی چه؟

 ایمان یک باور قلبی نیست درست است که ایمان از باور است و باور مربوط به دل، اما قرآن هر باوری را به رسمیت نمی‌شناسد. ایمان مجرد، ایمان خشک و خالی ،ایمانی که در جوارح و اعضای مومن شعاعش مشهور نیست این از نظر اسلام ارزشمند نمی‌باشد. ببینید اول مومن به خدا ،شیطان است. ابلیس پیش از آنکه بندگان پر مدعای پروردگار و فرزندان پرناز و افاده آدم به این سرزمین خاکی بیایند خدا را عبادت می‌کرد و دلش کانون معرفت خدا بود. اما در آن بزنگاه ،در آن جایی که ایمان ها همه آنجا به کار می‌آیند یعنی در هنگام انتخاب ،در هنگام تعیین راه نهایی، این ایمان به کار ابلیس نیامد. این ایمان در همان دل ماند. ایمانی که فقط در دل بماند و به دست و پا و چشم و گوش و مغز و اعضا و جوارح و زندگی و نیرو و انرژی‌های ما نمی‌رسد ،این ایمان از نظر فرهنگ قرآنی ارزشمند نیست. به خاطر همین می‌گوییم، ایمان زاینده ،ایمانی که مثل سرچشمه‌ای فیاض عمل می‌زاید .ایمانی همراه با تعهد، ایمانی که باری بر دوش مومن می‌گذارد، ایمانی که همراهش عمل است. در قرآن ده‌ها بار《 ان الذین آمنوا وعمل الصالحات آمده است 》یعنی ایمان همراه با عمل صالح است .ایمانی که بی تعهد باشد و احساس مسئولیتی همراهش نباشد نه به درد دنیا می‌خورد و نه به درد عقبا. این منطق قرآن است. ایمان فقط در دل، شاید فرد را در حوزه مومنین قرار می‌دهد، اما مومن بودن بدون عمل، تلاش و مجاهدت، زهی خیال باطل .اگر تعهدی احساس نکردی به مومن بودن خودت شک کن جامعه‌ای که به تعهدات ایمانی عمل نمی‌کند نام خود را جامعه مومن نگذارد.

برگرفته از طرح کلی اندیشه های اسلامی در قرآن و بیانات رهبری