یا مهدی

در هنگام خرید لباس مخصوصا لباس نوزادی مواردی مد نظر است که اگر رعایت شود هم نوزاد راحت تر است و هم شما از خرید خود راضی هستید .یک مورد از لباس نوزادی ، شلوار نوزادی است که نکاتی در خرید آن باید رعایت شود بیاین ببینیم آن موارد چیست؟

بهتر برای اطلاع بیشتر به سایت نیکامد مراجعه کنید.

نکات خرید لباس نوزاد

شلوار نوزادی باید به نوزاد اجازه حرکت آسان و راحت بدهد. مطمئن شوید که پارچه شلوار انعطاف‌پذیر است و حرکت‌های طبیعی نوزاد را محدود نمی‌کند. همچنین باید شلوار دارای بخش‌های بزرگنمایی در ناحیه پشتی باشد تا به نوزاد اجازه دهد راحت بنشیند و حفظ تعادل خود را بر روی صندلی‌ها یا سطوح صاف دیگر داشته باشد.

قبل از خرید شلوار نوزادی، نقاط قوت و ضعف طراحی و ساخت شلوار را بررسی کنید. مطمئن شوید که دوخت‌ها و درزها قوی و محکم هستند؛ و شامل پارچه‌های با کیفیت است. همچنین، دکمه‌ها و زیپ‌ها باید محکم و کارآمد باشند؛ تا از ریسک جدا شدن یا خرابی آنها جلوگیری شود.

اگر شلوار نوزادی شامل آستین است؛ مطمئن شوید که طول آستین‌ها مناسب است. آستین‌ها نباید بسیار بلند یا بسیار کوتاه باشند. در صورت داشتن بندهای الاستیک در انتهای آستین، مطمئن شوید که خیلی تنگ نیستند و به نوزاد اجازه حرکت دست‌ها را می‌دهند.

اگر قصد استفاده از شلوار نوزادی همراه با پوشک را دارید؛ مطمئن شوید که شلوار دارای بخش‌های باز شونده در ناحیه پوشک است. این بخش‌ها می‌توانند زیپ یا کلیپس باشند. آنها به شما اجازه می دهند پوشک را به راحتی تعویض کنید.

در هنگام انتخاب شلوار نوزادی، به آسانی پوشش آن توجه کنید. شلوارهایی با زیپ یا دکمه در قسمت جلو یا کمر بسیار مناسب هستند. همچنین، شلوارهایی با بندهای الاستیک در کمر نیز آسانی در پوشیدن و برداشتن را فراهم می‌کنند.

شلوار نوزادی باید به نوزاد اجازه حرکت آزاد داده و محدودیت‌های حرکتی را به حداقل برساند. بهتر است شلوارهایی با قابلیت انعطاف‌پذیری بالا و بدون قطعات سخت و برجسته انتخاب کنید. این امر به نوزاد کمک می‌کند تا راحت‌تر بتواند خم شود؛ پاها را متحرک کند و به طور طبیعی حرکت کند.

بررسی کنید که دوخت‌ها و درزها قوی و صحیح باشند و استفاده از پارچه‌های با کیفیت و مرغوب در ساخت شلوار انجام شده باشد. این امر به شما کمک می‌کند تا بتوانید از شلوار نوزادی برای مدت طولانی استفاده کنید و با شستشوهای مکرر، کیفیت آن کاهش نیابد.

در نهایت، شلوار نوزادی را با سبک زندگی خود و نوزادتان در نظر بگیرید. برای فعالیت‌های روزمره و بازی، شلوارهایی با طرح‌های رنگارنگ و شاد و یا شلوارهایی با پارچه محکم و مقاوم را انتخاب کنید. در مواقع خاص مانند مراسم‌ها یا مهمانی‌ها، می‌توانید به شلوارهای با طرح‌های زیبا و ظریف توجه کنید.

نکات خرید سیسمونی نوزاد

طرح و رنگ لباس نوزاد

با توجه به تنوع طرح‌ها و رنگ‌ها، انتخاب شلوار نوزادی جذاب و شاد می‌تواند باعث خوشحالی نوزاد و شما شود. از شلوارهایی با طرح‌ها و الگوهای متنوع، شخصیت‌های محبوب، رنگ‌های جذاب و چاپ‌های جذاب استفاده کنید. این امر به نوزاد کمک می‌کند تا به پوشیدن شلوارهای خود علاقه نشان دهد و احساس خوشایندی داشته باشد.

محافظت از پوست نوزاد

پوست نوزاد بسیار حساس است. بنابراین در انتخاب شلوار نوزادی به محافظت از پوست توجه کنید. از پارچه‌های نرم و طبیعی مانند پنبه استفاده کنید که نوزاد را از تحریک و التهاب پوستی جلوگیری می‌کند. همچنین، از شلوارهایی با درزهای صاف و بدون برجستگی استفاده کنید تا احتمال آسیب به پوست کاهش یابد.

اندام نوزاد

هنگام انتخاب شلوار نوزادی، توجه کنید که شلوار با تناسب مناسبی بر روی نوزاد بنشیند. شلوارهای بسیار بزرگ ممکن است در حین حرکت او را محدود کنند. در حالی که شلوارهای بسیار کوچک ممکن است نوزاد را دچار احساس ناراحتی و تنگی کنند. اندازه‌گیری دقیق اندام‌های نوزاد و توجه به جدول سایزبندی موجود در برچسب شلوارها به شما کمک می‌کند تا اندازه مناسبی را انتخاب کنید.

فصل نوزاد

هنگام انتخاب شلوار نوزادی، مهم است که شرایط آب و هوا را در نظر بگیرید. برای فصل‌های سردتر، از شلوارهایی با پارچه‌های ضخیم‌تر یا قابل لایه‌بازی با لگینگ یا جوراب استفاده کنید. در هوای گرمتر، از مواد سبک و تنفس‌پذیر مانند پنبه یا کتان استفاده کنید تا نوزاد خنک و راحت باشد.

عزاداری طُوَیریج سوگواری سالانه اهالی طویریج، از شهر خود تا حرم امام حسین(ع) در روز عاشورا است. این مراسم غالباً به‌صورت هَرْوَله انجام می‌گیرد. عزاداران در مسیر ۲۰ کیلومتری طویریج تا کربلا شعارهایی همچون «واحسینا»، لَبَّیکَ یا حسین و «وا ویل علی العباس» سر می‌دهند. گفته شده علامه بحرالعلوم (درگذشت: ۱۲۱۲ق) در دسته طویریج داخل شده و دلیل آن را مشاهده امام مهدی(عج) در این دسته ذکر کرده، ولی از سوی دیگر، تردیدهایی در وقوع این داستان ذکر شده است.

مسیر شهر طویریج تا حرم امام حسین(ع)

اوراد و اشعار

لبیک یا حسین، واحسینا و وا ویل علی العباس

آیین‌های مهم

سینه‌زنی • افطاری • تشییع جنازه • تعزیه خوانی

عزاداری طُوَیریج بزرگترین مراسم عزای حسینی روز عاشورا در جهان خوانده شده است که جمعیتی چند صدهزار نفری از عراق و خارج آن که بخش قابل توجهی ایرانی هستند، در آن شرکت می‌کنند.

دسته طویریج

مراسم دسته طویریج، بزرگترین مراسم عزای حسینی در روز عاشورا در جهان خوانده شده و همچنین گفته شده که این آیین از بزرگترین تجمعات بشری در جهان است.پس از سقوط حکومت صدام جمعیتی چندمیلیونی از عراق و خارج آن که بخش قابل توجهی ایرانی هستند، در مراسم عزای طویریج شرکت می‌کنند.

دسته عزاداری طویریج، صبح روز عاشورا از شهر طویریج در ۲۰ کیلومتری کربلا، به سمت حرم امام حسین(ع) حرکت می‌کند و پیش از ظهر در منطقه‌ای به‌نام قنطرة السلام واقع در دو کیلومتری شهر کربلا برای ادای نماز ظهر و عصر توقف می‌کند. در طول مسیر، افراد و کاروان‌هایی که قصد ورود به کربلا دارند با این دسته همراه می‌شوند. دسته عزا پس از ورود به کربلا، ابتدا به خیمه‌گاه وارد شده و سپس وارد حرم امام حسین(ع) و حرم حضرت عباس(ع) می‌شود.

این مراسم هر ساله تا بعدازظهر به طول می‌انجامد و آخرین گروهی که در آن شرکت می‌کنند، نیرو‌های امنیتی و زنان عراقی هستند.

مراسم رکضه

«رَکضَة الطُوَیریج» اشاره به نوع سوگواری این دسته دارد؛ به این صورت که عزاداران با سر و پای‌ برهنه، هروله‌کنان (دوان‌دوان) به‌سوی حرم امام حسین(ع) حرکت می‌کنند. مراسم رکضه حدود ۱۵۰ سال قدمت دارد.

شعارها

عزاداران در بین راه و نیز هنگام ورود به حرم امام حسین(ع) و حرم ابوالفضل(ع) شعارهایی همچون واحسین، لبیک یا حسین، یا لَثاراتِ الحسین، لبیک یا داعی الله، اَبد والله ما نَنْسَی حسینا (به خدا قسم تا ابد امام حسین(ع) را فراموش نمی‌کنیم)، یا عباس جی بالمای لسکینه (ای عباس(ع)، برای سکینه آب بیاور)، الیوم الیوم نعزّی فاطمه (امروز به فاطمه(س) تسلیت عرض می‌کنیم)، واویل عَلَی العباس را سر می‌دهند

پیشینه مراسم طویریج

بنا‌بر نقل برخی منابع، شکل‌گیری موکب طویریج و حرکت دسته به‌صورت هروله توسط سید صالح قزوینی بوده است. او دو سال در دهه محرم خانه‌اش را در طویریج، مکان عزاداری امام حسین(ع) کرده بود. سید صالح صبح روز عاشورا، مقتل سید بن طاووس را می‌خواند، در حالی که ده‌ها هزار نفر حضور داشتند و پس از خوردن صبحانه، پیاده به‌سوی کربلا به‌راه افتادند. وقتی به منطقه باب الطویریج (یکی از دروازه‌های ورودی شهر کربلا) رسیدند، نماز ظهر خواندند و سپس مراسم رکضه طویریج را به سمت حرم امام حسین(ع) و حضرت عباس(ع) در پیش گرفتند. ساعتی پس از ظهر که وقت شهادت امام حسین(ع) است، زائران پیاده وارد کربلا شدند، اما سید صالح سوار بر اسب، در بین هزاران زائر حرکت کرد. این روش، بعد از وفات سید صالح در سال ۱۳۰۴ق در بین فرزندانش انجام شد. از آن پس تا دهه آخر قرن چهاردهم، موکب طویریج را بازماندگان از نسل سید صالح رهبری می‌کنند.

این مراسم تا سال ۱۳۶۹ش ادامه داشت. در سال ۱۳۷۰ش حزب بعث عراق برپایی آن را ممنوع کرد، اما مردم برای برگزاری این مراسم پافشاری کردند و این امر موجب بازداشت‌ و اعدام شرکت‌کنندگان شد. برپایی این مراسم بعد از سقوط حکومت صدام در سال ۱۳۸۲ش از سر گرفته شد.

ادعای قدمت بیش از ۳۰۰ ساله

سید صالح شهرستانی (درگذشت ۱۳۹۵ق) در کتاب تاریخ النیاحه معتقد است که هروله طویریج بیش از سه قرن است که برقرار است و شرکت‌کنندگان معتقدند که نمادی از حرکت بنی‌اسد در عاشورای سال ۶۱ق را اجرا می‌کنند.

ماجرای شرکت امام مهدی(عج) در دسته طویریج

یکی از داستان‌های مشهور حضور امام مهدی(عج) در هیئت عزای طویریج، بر اساس گفته سید مهدی بحرالعلوم (درگذشت: ۱۲۱۲ق) است. بر اساس آنچه در کتاب «امام زمان و سید بحر العلوم» آمده‌ است، در سال ۱۳۳۳ق، یکی از عالمان شیعه در نجف، دلیل حضور خود در عزاداری طویریج را حضور یافتن علامه بحرالعلوم در این مراسم دانسته و گفته است که وی مثل سایر سینه‌زن‌ها برهنه شده و سینه می‌زده و پس از اتمام سینه‌زنی مورد سؤال قرار گرفته که چرا چنین کاری کرده، و در پاسخ به این سؤال، مشاهده امام دوازدهم شیعیان در این مراسم را دلیل کار خود بیان کرده است.این ماجرا در منابع متعددی نقل شده است.

مؤلف کتاب تاریخ النیاحه (نوشته‌شده در قرن چهاردهم قمری) معتقد است رؤیت امام مهدی(عج) در دسته طویریج توسط بحرالعلوم در خواب بوده است.

تردیدها در ماجرای عزاداری امام مهدی(عج) در طویریج

گفته شده است که حضور امام زمان در مراسم طویریج در هیچ منبع مکتوبی که درباره امام مهدی(عج) و سید بحرالعلوم باشد نیامده است. همچنین گفته شده است که با توجه به تاریخ شروع عزاداری طویریج از سال ۱۳۰۳ق و درگذشت سید مهدی بحرالعلوم در سال ۱۲۱۲ق این ماجرا نمی‌تواند واقعی باشد و اگر بتوان اصل ماجرا را ثابت کرد، شخصی که در داستان بوده احتمالاً از نوادگان سید بحرالعلوم بوده‌ است.

مؤلف کتاب تاریخ النیاحه (نوشته‌شده در قرن چهاردهم قمری) معتقد است رؤیت امام مهدی(عج) در دسته طویریج توسط بحرالعلوم در خواب بوده است.

تردیدها در ماجرای عزاداری امام مهدی(عج) در طویریج

گفته شده است که حضور امام زمان در مراسم طویریج در هیچ منبع مکتوبی که درباره امام مهدی(عج) و سید بحرالعلوم باشد نیامده است. همچنین گفته شده است که با توجه به تاریخ شروع عزاداری طویریج از سال ۱۳۰۳ق و درگذشت سید مهدی بحرالعلوم در سال ۱۲۱۲ق این ماجرا نمی‌تواند واقعی باشد و اگر بتوان اصل ماجرا را ثابت کرد، شخصی که در داستان بوده احتمالاً از نوادگان سید بحرالعلوم بوده‌ است.

محمدکاظم هزارجریبی (درگذشت: ۱۲۵۹ق) شاگرد بحرالعلوم که رساله‌ای درباره فضائل و کرامات او نگاشته است می‌گوید این که می‌گویند سید بحرالعلوم، امام(عج) را دیده است، برای من ثابت نشده است.

منبع: ویکی شیعه

دستار همان عمامه می باشد .چزی که با یک پارچه طولی بزرگ دور سر بسته می شود.این نوع سربند یا دستار در بعضی مناطق ایران جزو پوشش مردان می باشد حتی در کشوری مثل هندوستان یا کشورهای دیگر از ان استفاده می کنند.دستار یا عمامه در قشر خاصی مثل روحانیون نیز استفاده می شود که د اینجا بیشتر در مورد ان توضیح داده شده است. 

عمامه یا دستار یا دولبند گونه‌ای سربند با سبک‌های گوناگون میان مردم غرب آسیا و شمال آفریقا و جنوب آسیا است. به شخصی که عمامه بر سر دارد مُعَمَّم می‌گویند. در هندوستان نیز عمامه بسته می‌شود، و نیز در میانِ همهٔ روحانیان مسلمان در جهان گونه‌ای از آن بسته می‌شود. در سده‌های میانه، در جهان اسلام همهٔ مردان سعی می‌کردند عمامه یا دستار بر سر بگذارند؛ به‌طوری‌که نداشتنِ آن را نشانهٔ «مست بودن» «مرد نبودن» «خارجی بودن» و نابالغ و… می‌دانستند. پیش از اسلام، عمامه سربندِ زنان مکّه نیز بوده‌است. عمامه می‌تواند به رنگ‌های مختلفی مثل سفید، مشکی، زعفرانی و غیره باشد.

یک سیک با عمامه‌ای تشریفاتی در معبد طلایی

یک پیرمرد نیشابوری با عمامه (دستار).

معنای لغت

ویرایش

ریشه لاتین و یونانی عمامه را «توربان» (Turban) می‌نامند که از زبان فارسی برگرفته شده. فرهنگ دهخدا آورده: «دول بند» دستار و عمّامه را گویند که توربان متداول در فرانسه به معنی عمامه مأخوذ از کلمهٔ دولبند فارسی است. «دول بند» یا «دولبند» (Dolband) در زبان‌ها غربی تبدیل به توربان گشته.

در فرهنگ‌ها و آیین‌ها

ویرایش

عمامهٔ سفیدرنگ روحانیان شیعی غیر سید

عمامه مشکی‌رنگ روحانیان شیعی سید

یک صحراگرد در مغرب که از دنبالهٔ عمامه به عنوان نقاب استفاده کرده‌است.

یک مرد کرد با عمامه.

یک مرد هندی و پیروی آیین سیک با عمامهٔ ویژهٔ خود.

یک مرد مسلمان مالزیایی با عمامهٔ ویژهٔ خود.

یک مرد از نیجر که از عمامه به عنوان نقاب استفاده کرده‌است.

تاریخ فرهنگِ اسلامی

ویرایش

در بین مسلمانان در خصوص چگونگی گزینش لباس و انتخاب رنگ آن، شرایط و آداب خاص پیش‌بینی شده‌است. در برخی از روایات یا احادیث به پوشیدن برخی از لباس‌ها برای مردان مسلمان سفارش شده‌است. بزرگان دینی مسلمان نیز از آن‌ها بهره می‌گرفتند تا به عنوان سنّت پذیرفته گردند و مقبول جامعه شود. از جمله لباس‌هایی که در اسلام بدان سفارش شده، عمامه‌است. بزرگان مسلمان و علمای اسلامی و حتی مردم عادی در طول تاریخ از عمامه استفاده می‌کردند، اگر چه رنگ پارچه و شیوه بهره‌گیری از آن به حسب شرایط زمان و مکان تفاوت داشته‌است. در بین اهالی خراسان عمامه یک سربند رایج است که هنوز به شکل محدود بر سر گذاشته می‌شود. در ادبیات فارسی، امیر خسرو سروده‌است:

«اهل نگردد به عمامه سفیه// خر نشود از جل دیبا فقیه»

یک ضرب‌المثل هندی:

«: اگر سر داشته باشی هزاران عمامه هم خواهی داشت.»

در گذشته، عمامه نشانه‌ای برای سلاطین مسلمان به کار برده می‌شد؛ که نظیری از تاج بود که در اروپا به کار برده می‌شد. با این حال بعضی از سلاطین (مثلاً محمود غزنوی و محمدرضا پهلوی) از تاج استفاده می‌کردند. یک دیدگاهِ کامل دربارهٔ عمامه در آن زمان، از شخصی به نام ابوالاسود ذُؤلی است:

«: در میدان جنگ سپری است، و جلو گرما و سرما و باران را می‌گیرد. انسان را از حوادث حفظ می‌کند و بر قامت می‌افزاید و یکی عادات است»

جاحظ، نیز در آثارش عمامه را بررسی کرده و نوع عمامهٔ هر کسی را وابسته به موقعیت اجتماعی او بیان کرده. جاحظ این تقسیم‌بندی را به تفصیل بیان کرده و گفته خلیفه‌ها یک نوع خاصی عمامه دارند و فقیهان را شکل مخصوصی است و بقال‌ها و بدوی‌ها و صحراگردان و جنگجویان و دیگر طبقات هر یک عمامه‌شان به شکلِ ویژه‌ای می‌باشد.

پوشیدن و بستن عمامه نیز گوناگون است. گاهی پارچه را فقط به دور سر می‌پیچند و زمانی دنبالهٔ آن را به زیر چانه و دور گردن اندازند؛ و نیز ممکن است که یک طرف آن را از جلو و طرف دیگرش را از پشت سر بیندازند و آن را حنک یا تحت‌الحنک گویند و این دو نوع عمامه بستن بیشتر کاربرد داشته و هنوز دارد.

در دورانِ خلافت، عباسی‌ها عمامهٔ سیاه رنگ می‌بستند و آن را نشانه نسبشان می‌دانستند. همچنین در این دوره، اهل کتاب که در پناه اسلام و در دیار مسلمانان زندگی می‌کردند، مجبور بودند لباس اهل ذمه بپوشند؛ مثلاً” هارون الرشید بسال ۱۹۱ ه فرمان داد تا یهودیان و مسیحیانی که در بغداد سکونت دارند لباس مخصوصی داشته باشند، و متوکل در سال ۲۳۵ ه نیز چنین دستور داد. در سال‌های بعد پوشیدن عمامه سیاه و قرمز و زرد رنگ برای اهل ذمه که در مصر اقامه داشته‌اند ضروری بود.

شیعیان

ویرایش

بارزترین تفاوت عمامه میانِ شیعیان و دیگران، رنگِ آن است. عمامه سفیدرنگ در بین شیعیان نشانه آن است که فرد جزو سادات نیست. اما عمامه سیاه رنگ نشانهٔ سید بودن شخص است. این ترکیب و تقسیم‌بندی امروزه فقط در بین شیعیان و بعضی اهل سنت آسیای میانه رایج است. در میان علمای شیعهٔ ایران عمامه یکی از اجزای لباسشان است، در مدل‌های طبرستانی، قمی، نجفی، عربی و… (بر اساس حالت و اندازه و بستن آن) تقسیم می‌شود. عمامه یک پارچه (به‌طور سنتی از جنس پارچه وال هندی و تایلندی) به دو رنگ سفید یا سیاه و به طول ۶ تا ۱۱ متر است که تا می‌خورد و پیچیده می‌شود و هرچه طول پارچه بیشتر باشد عمامه بزرگتر می‌شود و در باور عموم هر چه عمامه بزرگتر باشد علم و تقوای شخص بیشتر است. سید حسن مدرس، دربارهٔ لباسش گفته‌است:

فردی چون من که عمامه‌اش بالش و عبایش روانداز او است و به لبی نان قانع است هر کجا رود به راحتی زندگی برایش میسر و راحت است.[مدرس قهرمان آزادی، حسین مکی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، تهران ۱۳۵۸]

شیعیان عمامه را «سنت اسلامی» می‌دانند و احادیثی را در این باره به پیامبر و امامان نسبت می‌دهند.[۴] از جمله:

همانا عمامه نشانه صلابت و نیرو و کمالِ عقل است.

عمامه تاجِ فرشتگان است

عمامه نشانه تقوا و پاکی و اخلاق و وابستگی کامل به اسلام و مذهب شیعه است.

اما بعضی از علمای شیعه، بستن عمامه را وقت‌هایی خاص مستحب می‌دانند. از جمله حسینعلی منتظری در «کیفیت و احکام نماز عید فطر و قربان» می‌نویسند:

مسئله ۱۳۸۱- مستحب است در حالی که عمامه سفید بر سر نهاده پیاده و با پای برهنه و با وقار به نماز عید بروند ونماز عید را در صحرا بخوانند، ولی در مکه مستحب است نماز عید در مسجد الحرام خوانده شود.

یا در «نماز جمعه»:

مسئله ۱۳۶۵- مستحب است امام جمعه در حال خطبه عمامه بر سر نهاده و به عصا یا اسلحه تکیه نماید و هنگام اذان روی منبر بنشیند و پیش از شروع خطبه‌ها به حاضرین سلام کند، و بر مستمعین واجب کفایی است که جواب سلام امام را بدهند. (یعنی اگر یک نفر هم جواب بدهد کافی است)

در بین روحانیان به خصوص در ازمنه ماضیه بزرگی و کوچکی عمامه نشان دهنده این بود که فرد چه دوره‌هایی مانند فلسفه و فقه را پشت سر گذاشته‌است.

سید روح‌الله خمینی و دیگران نیز عمامه را برای نمازگزار مستحب می‌دانسته‌اند. وی دربارهٔ «چیزهایی که در لباس نمازگزار مستحب است» می‌نویسد:

مسئله ۸۶۴- چند چیز در لباس نمازگزار مستحب است که از آن جمله است: عمامه با تحت‌الحنک، پوشیدن عبا و لباس سفید و پاکیزه‌ترین لباسها و استعمال بوی خوش و دست کردن انگشتری عقیق.

ایران

در میانِ بازاریان ایران در دوره‌های پیشین، عمامه‌ها نیز انواعی داشته، عمامهٔ شیر و شکری که زرد و سفید و قلابدوزی شده بود. عامهٔ بازاریان و طبقهٔ متوسط، این عمامه را بر سر می‌گذاشتند. عمامهٔ دیگر سمندر لهب با قلابدوزی و دارای ریشه و منگوله بود که اصطلاحاً به این منگوله‌ها، شرابه می‌گفتند، این عمامه شبیه آنچه تجار هندی بر سر می‌گذارند، بوده‌است. این عمامه با زمینه سفید به تجار و اشخاص معتبر و متمول، تعلق داشته‌است.

شاخص‌ترین مردم در ایران که هنوز از عمامه استفاده می‌کنند، مردم شرق ایران هستند، گرگان و خراسان و کردستان و سیستان. گروه بعدی، علمای شیعه هستند. یک مرد خراسانی در مناطق مرکزی خراسان دست کم از کمترین پوششی که مخصوص به خود اوست می‌پوشد. کمترین پوشش او معمولاً عمامه است. در بین مردان خراسانی عمامه یک سربند رایج است که به شکل محدود بر سر گذاشته می‌شود.

ازبکستان و تاجیکستان

در ازبکستان و تاجیکستان نیز بستن عمامه در گذشته رایج بود و امروزه نیز کمتر رواج دارد. یکی از آداب و رسوم روزهای اعیاد در آنجا این بوده که «عوام عمامه‌های نیکو بستن و لباسهای فاخره در بر پوشیده خود را برشان عالمان بر ساکنان عرصه جهان عرصه کردن» بوده‌است.

منبع:ویکی رز

به نظرتون یک انسان کامل کیست ؟ انسان سگ نما ،آیا می تواند صفات انسان داشته باشد یا صفات حیوانی دارد؟ اصلا این افراد چرا گرایش به سمت سگ نمایی دارند ؟ انگیزه آنها از این کار چیست؟ یعنی علت انسان سگ نما شدن چیست؟ در اینجا در مورد آن اشاره هایی شده است که ما را با این افراد و انسان سگ نما آشناتر می کند.

«انسان کامل» اصطلاحی در عرفان اسلامی است .انسان کامل انسانی است که دارای اخلاق الهی باشد، هدف نهایی آفرینش، باعث هستی و دلیل بقای آن، تجلی اسماء الهی و اسم جامع او، واسطه بین آفریدگار و آفریدگان، خلیفهٔ خدا که علمش آشکار است و قول و فعل و خُلق نیک در او، در نهایت است. او راهنمای آفریدگان و انسان‌هاست و آشنا به بیماری‌های نفسانی و روحی آنان است و آنان را شفا می‌بخشد. او آفریدهٔ خداست اما آفریده‌ای خداگونه. او نائب خداوند در صفات و اخلاق اوست که دوگانگی در او نیست و با هویت الهی وحدت دارد و ازهمین‌رو چنین مقامی دارد.

 انسان‌های سگ‌نما در دستۀ «فوری‌ها»یا «خزدارها» قرار می‌گیرند؛ گروهی که لباس حیوانات را می‌پوشند و حالات آنان را تقلید می‌کنند. در این گروه مردان بیشتر تمایل به سگ شدن و زنان بیشتر به بچه‌گربه شدن تمایل نشان می‌دهند.انسان سگ‌نما به مرد هم‌جنس‌بازی گفته می‌شود که لباس‌های چرم پوشیده و در هیبت سگ ظاهر می‌شود؛ طرز راه رفتن سگ را تقلید می‌کند؛ در ظرف مخصوص حیوانات غذا می‌خورد و همانند این حیوان غریزۀ جنسی خود را بروز می‌دهد و به‌طور کلی همه حالات سگ را تقلید می‌کنداخیراً برخی زنان غربی نیز به این ناهنجاری گرایش یافته‌اند.حالا فکر می کنید چرا انسان دوست دارد این گونه باشدو چه افرادی دچار آن می شوند؟

تمایل به سگ شدن به‌علل مختلفی ایجاد می‌شود و ابعاد گوناگونی دارد. این افراد رها شدن از زندگی مادی و عدم توجه به شغل، پول و غذا و مشغول شدن به غرایز را از دلایل گرایش خود به این سبک پوشش و رفتار دانسته‌اند. کارشناسان عدم مسئولیت‌پذیری، نداشتن عزت‌نفس، هم‌جنس‌گرایی، نداشتن عقیده و باور و انحطاط اخلاقی در اثر فروپاشی خانواده را از علل این پدیده می‌دانند. برخی دیگر از علل گرایش به سگ شدن عبارت است از:

    آزادی‌های نامحدود بشر، توسعه‌یافتگی بدون توجه به جایگاه انسانی و تمایلات غریزی نامحدود

    حذف خدا از زندگی و محور قرار گرفتن انسان و تمایلات وی، تجربه کردن همۀ لذایذ زندگی و دلزدگی از آن و تمایل به تنوع‌خواهی.

    گاه در فرهنگ جوامع غربی به‌دلیل علاقۀ بسیاری که به سگ وجود دارد و بیش از فرزند برای تربیت آن هزینه می‌شود، انسان‌ها تمایل پیدا می‌کنند که به چهرۀ سگ درآیند و با اعمال جراحی به این ظاهر می‌رسند

    برخی به‌سبب رویدادها و جنگ و خیانتی که در برخی جوامع از انسان‌ها سر می‌زند، خود را کمتر از حیوانات می‌انگارند و مایلند به‌خاطر وفاداری و مهربانی سگ همانند این حیوان شوند

جوان برزیلی با جراحی خود را به شکل سگ درآورد!

    شماری از افراد به‌دلیل غلبه بر اضطراب و نگرانی‌های زندگی اجتماعی وارد زندگی سگی می‌شوند

    برخی از این افراد نیز به‌دلیل نگهداری سگ در خانه، از کودکی با این حیوان هم‌بازی شده و علاقه به تقلید حالات سگ پیدا کرده‌اند.

    گروهی از این افراد هم تحت تأثیر شخصیت‌های کارتونی و تخیلی - حیوانیِ سخن‌گو، مانند باگزبانی و دیزنی به سگ شدن تمایل دارند.

    در بعد اجتماعی نیز بی‌توجهی و مدارا نسبت به مسائل غیراخلاقی سبب گسترش این پدیده شده است؛

    بیشتر طرفداران این ناهنجاری کسانی هستند که همواره در برابر زورگویی تسلیم شده‌اند و اعتمادبه‌نفس ندارند.

    برخی نیز به‌دلیل گرایش به آیین‌هایی همچون بودیسم،شمنیسمو آدرکین حیوانات را مقدس می‌شمارند و با باور به تناسخ خود را از روح حیوانات می‌دانند و از این جهت رفتار و ظاهر خود را شبیه حیوانات می‌کنند.

    روزنامه‌نگار و نویسنده غربی معتقد است زندگی سگی به خرده‌فرهنگی رو به رشد تبدیل شده است. او این نوع گرایش را مجموعه‌ای از اختلال‌های تسلط، تسلیم، سادیسم و مازوخیسم می‌داند

منبع:سایت ویکی رز 

🔸اگر می‌خواهید برای امام زمانتان دلسوزی کنید، اگر محبتی در قلبتان هست و می‌خواهید امام زمانتان را یاری کنید؛

راه صحیحش این است و منطق و عقل و فهم این را می‌گوید که در قدم اول، خودت را بساز و تزکیه نفس کن. 

🔸خواسته‌های “نفس"، “اجتماع"، “عرف"، “خانواده” و “فامیلِ ما چه می‌گوید” را کنار بگذارید. ببینید خدا چه می‌فرماید.

🔸بگذارید این حجاب‌ها کنار برود. فقط خدا را ببینید، خواسته‌ی امام زمانتان را ببینید. ولو اگر به ظاهر ضرر می‌کنی اشکال ندارد، تو داری رشد می‌کنی و بالا می‌روی.

🔸فقط خواست امام زمانت را در زندگی پیاده کن. این پیاده‌کردن خواست #امام_زمان ارواحنافداه بر اساس محبت، تو را به شهادت نزدیک می‌کند.

🖋حا‌ج آقا زعفری‌زاده

#الّلهُــمَّ_عَجِّــلْ_لِوَلِیِّکَــــ_الْفَــرَج

#امام_زمان عج